Vrijdag, 15-06-2018
Van Terme di Valdieri (1368 m) via Rifugio Morelli-Buzzi (2351) en de Colle del Chiapous (2526 m) naar Rifugio Genova-Figari (2020 m).
Van Terme di Valdieri (1368 m) via Rifugio Morelli-Buzzi (2351) en de Colle del Chiapous (2526 m) naar Rifugio Genova-Figari (2020 m).
Om 8:20 stap ik samen met 2 oudere dames bij het station van Cuneo in de bus naar Terme di Valdieri. De dames laten zich een dagje verwennen in het Thermaalbad van Terme di Valdieri. Als ze mijn grote rugzak zien vragen ze nieuwsgierig waar ik naar toe ga. Als ik zeg dat ik probeer om Ventimiglia te bereiken fronsen ze hun wenkbrauwen. Dan roepen ze in koor: toch niet te voet!
Als ik zeg dat dit wel de bedoeling is, zie ik de dames denken: die oude grijze man is helemaal doorgedraaid en moet zo spoedig mogelijk opgenomen worden. Dan geven ze mij het advies dat ik vandaag maar beter naar het Thermaalbad kan gaan en morgen met de trein vanaf Cuneo naar Ventimiglia. Ondertussen zijn we al in de buurt van Terme di Valdieri en het valt mij op dat er op verschillende plaatsen naast de weg nog veel sneeuw ligt. Dat belooft niet veel goeds....misschien toch maar beter naar het Thermaalbad. Als ik in Terme di Valdieri uitstap is het net of ik maar een paar dagen ben weg geweest en toch is het ongeveer 11 maanden geleden dat ik hier voor het laatst was. Ik neem plaats op de zelfde bank. Eet een appel, maak mijn wandelstokken op de juiste lengte, activeer mijn GPS en vul mijn 2 flessen met Thermaalwater. Je weet maar nooit waar dat wonderwater allemaal goed voor is. In het ergste geval krijg ik er buikpijn en diarree van. Om 9:30 ben ik er helemaal klaar voor en ga ik op weg naar Rifugio Morelli-Buzzi op een hoogte van 2351 m.
Als ik wat hoger stijg kom ik een aantal sneeuwvelden tegen die ik echter zonder al te veel problemen kan oversteken. Rond 14:00 uur bereik ik Rifugio Morelli-Buzzi. Binnen is het een chaos van kratten en kartonnen dozen. Ze zijn vandaag voor het eerst open en de helikopter heeft vanmorgen de benodigde voorraad gebracht.
Koffie kunnen ze nog niet maken, daarom drink ik maar een blikje frisdrank. Ik vraag de hutbaas hoe de sneeuwsituatie is op de Colle del Chiapous (2526 m) en of Rifugio Genova-Figari (2020 m) te bereiken is. Op de Colle del Chiapous ligt volgens hem nog maar weinig sneeuw en alleen in de afdaling naar Lago del Chiotas zal ik waarschijnlijk nog wat sneeuwveldjes tegenkomen. Rifugio Genova-Figari moet volgens hem probleemloos te bereiken zijn.
Het lijkt allemaal goed nieuws, dus besluit ik door te lopen naar Rifugio Genova-Figari. Als ik verder stijg worden de sneeuwvelden steeds groter. Sporen van mensen zijn er in de sneeuw niet te vinden maar des te meer sporen van allerlei dieren. Ik zie grote aantallen Bergmarmotten, Gemsen en Steenbokken. Sommige Steenbokken kan ik tot op enkele meters naderen. In de sneeuw kom ik maar moeizaam vooruit en sommige sneeuwvelden zijn angstaanjagend stijl.
Rond 18:00 uur bereik ik de stuwdam van het Lago del Chiotas (1980 m). Als ik de stuwdam oversteek kom ik sinds het vertrek bij Rifugio Morelli-Buzzi voor het eerst een mens tegen. Het blijkt Mauro uit Genova. Mauro is opzoek naar Refugio Genova-Figari.
Dat komt goed uit daar moet ik ook naar toe. Mijn GPS wijst ons de weg. Of weg is eigenlijk het verkeerde woord want de weg naar Rifugio Genova-Figari is grotendeels verdwenen onder een meters dik pak sneeuw. Samen met Mauro bereik ik om 19:20 Rifugio-Figari. De vriendellijke hutbaas Dario Giorsetti staat ons buiten op te wachten want hij heeft ons vanuit de hut al kilometers ver zien aankomen.
Rifugio-Figari is sinds gisteren open en Mauro en ik zijn de eerste gasten in 2018. Om 20:00 uur zit ik samen met Mauro aan tafel voor het avondeten. Ik heb vaak goed gegeten in Italiaanse Berghutten maar wat hier vanavond op tafel komt overtreft alles. Volgens Mauro heeft hij zelfs met Kerstmis nog nooit zoveel verschillende gerechten gegeten. Om 22:00 uur neem ik afscheid van de zeer sympathieke Mauro. Hij krijgt van Dario Giorsetti het ontbijt en een thermoskan met koffie mee naar zijn kamertje omdat Mauro om 5:00 uur wil vertrekken om met stijgijzers solo een nabij gelegen bergtop te beklimmen. Ik wens hem veel succes en buona notte.
Als ik zeg dat dit wel de bedoeling is, zie ik de dames denken: die oude grijze man is helemaal doorgedraaid en moet zo spoedig mogelijk opgenomen worden. Dan geven ze mij het advies dat ik vandaag maar beter naar het Thermaalbad kan gaan en morgen met de trein vanaf Cuneo naar Ventimiglia. Ondertussen zijn we al in de buurt van Terme di Valdieri en het valt mij op dat er op verschillende plaatsen naast de weg nog veel sneeuw ligt. Dat belooft niet veel goeds....misschien toch maar beter naar het Thermaalbad. Als ik in Terme di Valdieri uitstap is het net of ik maar een paar dagen ben weg geweest en toch is het ongeveer 11 maanden geleden dat ik hier voor het laatst was. Ik neem plaats op de zelfde bank. Eet een appel, maak mijn wandelstokken op de juiste lengte, activeer mijn GPS en vul mijn 2 flessen met Thermaalwater. Je weet maar nooit waar dat wonderwater allemaal goed voor is. In het ergste geval krijg ik er buikpijn en diarree van. Om 9:30 ben ik er helemaal klaar voor en ga ik op weg naar Rifugio Morelli-Buzzi op een hoogte van 2351 m.
Als ik wat hoger stijg kom ik een aantal sneeuwvelden tegen die ik echter zonder al te veel problemen kan oversteken. Rond 14:00 uur bereik ik Rifugio Morelli-Buzzi. Binnen is het een chaos van kratten en kartonnen dozen. Ze zijn vandaag voor het eerst open en de helikopter heeft vanmorgen de benodigde voorraad gebracht.
Koffie kunnen ze nog niet maken, daarom drink ik maar een blikje frisdrank. Ik vraag de hutbaas hoe de sneeuwsituatie is op de Colle del Chiapous (2526 m) en of Rifugio Genova-Figari (2020 m) te bereiken is. Op de Colle del Chiapous ligt volgens hem nog maar weinig sneeuw en alleen in de afdaling naar Lago del Chiotas zal ik waarschijnlijk nog wat sneeuwveldjes tegenkomen. Rifugio Genova-Figari moet volgens hem probleemloos te bereiken zijn.
Het lijkt allemaal goed nieuws, dus besluit ik door te lopen naar Rifugio Genova-Figari. Als ik verder stijg worden de sneeuwvelden steeds groter. Sporen van mensen zijn er in de sneeuw niet te vinden maar des te meer sporen van allerlei dieren. Ik zie grote aantallen Bergmarmotten, Gemsen en Steenbokken. Sommige Steenbokken kan ik tot op enkele meters naderen. In de sneeuw kom ik maar moeizaam vooruit en sommige sneeuwvelden zijn angstaanjagend stijl.
Rond 18:00 uur bereik ik de stuwdam van het Lago del Chiotas (1980 m). Als ik de stuwdam oversteek kom ik sinds het vertrek bij Rifugio Morelli-Buzzi voor het eerst een mens tegen. Het blijkt Mauro uit Genova. Mauro is opzoek naar Refugio Genova-Figari.
Dat komt goed uit daar moet ik ook naar toe. Mijn GPS wijst ons de weg. Of weg is eigenlijk het verkeerde woord want de weg naar Rifugio Genova-Figari is grotendeels verdwenen onder een meters dik pak sneeuw. Samen met Mauro bereik ik om 19:20 Rifugio-Figari. De vriendellijke hutbaas Dario Giorsetti staat ons buiten op te wachten want hij heeft ons vanuit de hut al kilometers ver zien aankomen.
Rifugio-Figari is sinds gisteren open en Mauro en ik zijn de eerste gasten in 2018. Om 20:00 uur zit ik samen met Mauro aan tafel voor het avondeten. Ik heb vaak goed gegeten in Italiaanse Berghutten maar wat hier vanavond op tafel komt overtreft alles. Volgens Mauro heeft hij zelfs met Kerstmis nog nooit zoveel verschillende gerechten gegeten. Om 22:00 uur neem ik afscheid van de zeer sympathieke Mauro. Hij krijgt van Dario Giorsetti het ontbijt en een thermoskan met koffie mee naar zijn kamertje omdat Mauro om 5:00 uur wil vertrekken om met stijgijzers solo een nabij gelegen bergtop te beklimmen. Ik wens hem veel succes en buona notte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten