Dindsdag, 9 July 2013
Vanaf de Zwitserse berghut Capanna Corno Gries (2338 m) lopen wij door het Val Corno op de Griesspass (2479 m) Italië binnen. Langs de Griessee en de Griesgletscher gaat het naar Rifugio Citta di Busto (2482 m).
Jan en Jorge kijken vanaf het terras van Capanna Corno Gries in het Val Bedretto.
Vandaar helemaal beneden zijn wij gisterenavond in de regen door de sneeuw omhoog geklommen.
De hut Corno Gries werd oorspronkelijk gebouwd in 1927 en is in 2007 helemaal herbouwd in een moderne architectuur. Past dit moderne bouwwerk in het landschap? Aan deze discussie zijn wij gisterenavond door de algehele vermoeidheid niet meer toe gekomen.
Onze nieuwe vriendin Jutta maakt voor dat wij vertrekken nog een groepsfoto voor Capanna Corno Gries. Jutta wenst ons nog een prettige voortzetting van onze tocht en drukt ons op het hart dat wij toch vooral bellen naar Rifugio Citta di Busto als we verwachten later aan te komen dan 19:00 uur. Wij beloven beterschap en vertrekken om 8 uur richting Griespass en zwaaien nog een keer naar een vrolijke Jutta.
De Griespass 1 uur en 5 minuten! Met al die sneeuwvelden doen wij er wel twee tot drie keer zo lang over.
Annelies kijkt nog eens terug naar ons uitgangspunt van vandaag, de hut Corno Gries, die als een soort UFO aan de horizon staat.
Daar waar de sneeuw gesmolten is komt de natuur weer snel tot leven.
Capanna Corno Gries is in de verte nog maar net als klein stipje zichtbaar.
Annelies wist niet dat ze een wintersportvakantie had geboekt.......
Jan is al ver vooruit en zet voor ons het spoor uit.
Als je door de sneeuw geen verfmarkeringen kunt zien dan zijn de aloude steenmannetjes een handig hulpmiddel om de richting te bepalen.
Annelies volgt dapper het spoor van de mannen richting Passo del Corno.
Wij bereiken de Griessee. Een kunstmatig stuwmeer waarvan het water gebruikt wordt voor de opwekking van elektriciteit.
Voor ons de Griesgletscher en links in de wolken de Bättelmatthorn (3046 meter) die, als er geen sneeuw ligt, relatief gemakkelijk te beklimmen is. Vanaf de Bättelmatthorn heb je bij helder weer een prachtig uitzicht over de gehele Griesgletscher en de Griessee.
Op de grens van Zwitserland en Italië krijgt Annelies de opdracht om een foto te maken van de stoere mannen. Jorge staat al in Italië.
Op de Griespass (2479 meter) staat dit eenvoudige kapelletje dat ook dienstdoet als bivak. Het markante gebouwtje zullen wij de komende twee dagen nog regelmatig zien als wij terugkijken richting Griesspass.
Op het plateau tegenover ons ligt ergens Rifugio Citta di Busto. Maar helaas moeten wij om daar te komen eerst afdalen naar Alpe Bettelmatt (2098 meter) en dan weer klimmen naar 2482 meter. Op de achtergrond de Rothorn (3287 meter)
Wii beginnen aan de afdaling naar Alpe Bettelmatt met op de achtergrond het Lago di Morasco.
Even uit de sneeuw, dat loopt wel lekker.
De traptreden zijn volgens Annelies ongelijker dan bij haar thuis.....
Alpe Bettelmatt
Alvorens aan de steile klim naar Refugio Citta di Busto te beginnen eten we een boterham voor wat extra brandstof.
Ook op Alpe Bettelmatt komen op de plaatsen waar de sneeuw weg is prachtige bloemen te voorschijn.
Wij beginnen aan de klim naar Rifugio Citta di Busto
Halverwege even pauzeren om weer op adem te komen.
In de verte kunnen wij Refugio Citta di Busto al zien liggen. Jan loopt voorop door een sneeuwveld en dan gebeurd, wat niemand voor mogelijk had gehouden...……Jan ontdekt in
de sneeuw een vers spoor van een wolf. Volgens Jan is er geen twijfel mogelijk. Een wilde
wolf op ons pad.....Annelies kijkt verschrikt rond of het wilde roofdier nog in de buurt is….
Jan vertelt zo super enthousiast over zijn ontdekking dat een enkeling na enige tijd zelfs begint te geloven dat hij de wolf als een soort schim nog zag wegrennen…..
Refugio Citta di Busto is in tegenstelling tot Capanna Corno Gries wat architectuur betreft een berghut van de oude stempel.
Tegenover Refugio Citta di Busto is een piepklein kapeltje van de Madonna dell' Aiuto (de Madonna van de Hulp). Je mag er een steen in leggen met een bepaalde intentie en dan zal de Madonna dell' Aiuto persoonlijk zorgen dat het allemaal in orde komt. Annelies maakt dankbaar gebruik van deze gratis hulp en legt een mooie steen in het kapelletje.Wat haar intentie is komen wij niet te weten en dat hoort ook zo.
Toch wagen wij een gokje: De intentie is dat er geen bokkende bokken op haar wandelpad zullen verschijnen....
De twee bergtoeristen op het bankje kijken vol bewondering naar ons en denken waarschijnlijk dat we echte professionele Alpinisten zijn en rechtstreeks van de top van de nabijgelegen Rothorn (3287 meter) komen. Wij laten ze maar in die waan.......
Dan is het tijd voor een lekker koel glas bier. Jan en Hub kunnen Jorge met wandelen redelijk bijhouden maar met bier drinken is dat een heel ander verhaal.
Bij het avondeten drinken wij steeds Vino Rosso en iedere avond proosten wij op weer een geslaagde wandeldag.
Annelies probeert in onze gezamenlijke slaapkamer een beetje orde te scheppen.
Daar is er alweer het volgende sneeuwveld.
Annelies gaat op een vrij steile helling onderuit maar gelukkig is haar Engelbewaarder ter plaatse en kan hij door razendsnel te handelen verhinderen dat Annelies naar beneden glijdt.
Annelies heeft er een nat achterwerk aan overgehouden. Engelbewaarder Jorge kan er wel om lachen........
Helemaal in de ban van de wolf lopen wij verder richting Rifugio Citta di Busto. Als wij
dichterbij komen horen wij een grote hond blaffen…. Annelies haalt heel diep adem en er volgt een zucht van verlichting....
Toch wagen wij een gokje: De intentie is dat er geen bokkende bokken op haar wandelpad zullen verschijnen....
Om 22:00 uur is het bedtijd want morgen is er weer een lange wandeldag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten