43 Pian Melze - Rifugio Quintino Sella

Vrijdag, 07 juli 2017

Van Pian Melze (1750 m)  via de Colle del Viso (2650 m) naar Rifugio Quintino Sella ( 2640 m).

Om 6:15 word ik wakker door de zon die door het open raam in mijn gezicht schijnt. Als ik naar buiten kijk zie ik een staalblauwe lucht. Vanuit mijn kamer kan ik de Monvisio niet zien, dus snel aankleden en naar buiten om de "Koning van de Alpen" zonder wolken bij daglicht te bewonderen. Maar als ik beneden kom, het is inmiddels bijna 7:00 uur, is het nog muisstil en zijn alle buitendeuren nog gesloten. Vanuit het raam van de eetzaal maak ik dan maar een foto van de machtige Monvisio. Als het weer goed blijft zal hij de komende dagen steeds in mijn blikveld zijn. Ook het Zwitserse echtpaar Toni en Ursula zijn inmiddels beneden en proberen ook te vergeefs alle buitendeuren te openen.  Om 7:00 uur zouden we kunnen ontbijten maar pas om 7:30 komt iemand opdagen om de tent te openen en om even voor 8:00 uur hebben we iets op tafel staan. Verschillende soorten brood en o.a. kaas en vlees. Dat valt dan weer niet tegen. Om 8:15  kan ik pas vertrekken. Ik kom voorbij een indrukwekkende waterval met daarboven een Mariakapel. Vlakbij de kapel ligt de oude Albergo Pian del Re en iets verder is de bron van de rivier de Po. Op de grote parkeerplaats voor de Albergo staan al zeker 50 Auto's. Allemaal dagjesmensen die een bezoek brengen aan de bron van de Po en de daarboven gelegen meertjes die een onwerkelijke blauwe kleur hebben. Boven de meertjes gaat het door blok- en puinvelden en over een aantal sneeuwvelden pittig omhoog naar het grote Rifugio Quintino Sella dat prachtig gelegen is direct onder de Monviso aan het Lago Grande di Viso. Het is druk in het Rifugio Quintino Sella. Van hieruit starten veel groepen bergbeklimmers voor de beklimming van de 3841 meter hoge Monvisio. Verder maakt  het Rifugio Quintino Sella onderdeel uit van een bij bergwandelaars populaire meerdaagse wandeltocht om de Monvisio. Ik krijg bed nr. 5 toegewezen in een grote "snurkzaal" met wel 50 stapelbedden op de derde verdieping. Na een hele dag klimmen moet ik nu nog via een steile wenteltrap naar mijn bed op de derde verdieping. De toiletten en de douches zijn om in conditie te blijven  in de kelder onder het Rifugio ondergebracht. Vandaag komen zelfs op de plaats van bestemming nog heel wat hoogtemeters bij elkaar. Maar het is alle inspanning meer dan waard want het was een onvergetelijke route en ook de omgeving om het Rifugio is indrukwekkend mooi.
Ik zie van vrij dichtbij een groot aantal Steenbokken. Het avondeten bestaat uit drie gangen en is bijzonder goed. Ik zit langs een Zwitser die 35 jaar geleden de Monvisio heeft beklommen. Hij kan mij nog tot in detail vertellen hoe hij 35 jaar geleden de route naar de top van de Monvisio heeft afgelegd en waar de moeilijkste passages zijn. Hij wilde het avontuur morgen nog een keer beleven  maar zijn Gids heeft hem vanmiddag teleurgesteld met de melding dat er voor een beklimming zonder al te veel risico nog te veel sneeuw ligt. Eind augustus wil hij terugkeren voor een nieuwe poging. Na het eten ga ik nog even naar buiten en zie ik een prachtige regenboog boven de Povlakte. Als bekroning van deze dag is het ook nog volle maan. Het is bijna 22:00 uur als de lichtjes in de Povlakte zorgen voor een feestelijke stemming. Het is tijd om aan de laatste beklimming van deze onvergetelijke dag te beginnen. Welterusten!