8A Rif. San Bernardo - Rif. Alpe Laghetto

Maandag, 07 juli 2014

Van Rifugio San Bernardo (1628 m) via Alpe Oriaccia (1561 m) naar Rifugio Alpe Laghetto (2039 m)

Nieuwe dag, nieuwe uitdaging!

Om 08:00uur staan we (na een naar Nederlandse begrippen pover ontbijt) weer in de startblokken.  Doel: naar Rifugio Alpe Il Laghetto (2039 m hoogte). Het is nogal nevelig als we vertrekken maar in de loop van de dag klaart het weer op om vervolgens weer te betrekken. Soms is het toch nodig onze regenjas aan te hebben vanwege wat miezerige regen. Koud hebben we het bepaald niet met deze inspanning! Ook nu is de omgeving weer betoverend mooi zonder al te veel hindernissen. Op een enkel punt na, de bewegwijzering was op de top van de berg niet meer te zien (begroeid). Gelukkig is er dan GPS!! Bij het bereiken van een pas hebben we iets geschreven in het logboek van het “gipfelkreuz”.  Omstreeks 16.30 u bereiken wij onze hut. We werden hartelijk ontvangen in een knus ingerichte hut waar de kachel heet stond te branden. Na wat aanwijzingen over de regels en het tonen van onze slaapplek was er tijd voor een pilsje en koffie. Kleren worden bij de kachel te drogen gehangen, daarna douchen en later genieten van een lekker klaargemaakte maaltijd. Een aanwezig meisje heeft voor ons snel het menu vertaald naar het Duits en  opgehangen. Het water om te drinken bij het eten  werd buiten in een kan gehaald waar een briefje bij stond “Kein Trinkwasser”. So what, wij zijn gehard!!  Kregen bezoek van de knecht van de vorige Rifugio. Was ons nagelopen met de hond in ‘n tempo waar wij  stomverbaasd over waren. En dat op rubberlaarzen!! Heeft mee gegeten en is weer terug gelopen! Vast een veel kortere route! Het uitzicht bij de hut werd verstoord door mist en regen met onweer. Dus buiten zitten was er niet bij. Alleen in het begin was het droog. Het weer kan hier snel omslaan. Zo is het droog en even later mistig en daarna regen met onweer. En dat alles binnen enkele minuten.

Annelies.

Direct na het ontbijt.  Even nog een sigaretje.

Voor wie zich buiten wil wassen....

Naar de Passo della Preia is het volgens het bordje nog 4 uur en 40 minuten. Volgens onze planning komen wij daar morgen pas.

Blik op het plaatsje Pizzano waar de verharde weg vanuit Domodossola ten einde is.

Naar Al[pe il Laghetto, ons doel voor vandaag is het nog 1:40 uur. De Via Alpina, de GTA en de SFT (Simplon Fletschhorn Tour) lopen hier gedeeltelijk over het zelfde traject.

Enigszins waterdichte schoenen zijn hier geen luxe....

Annelies schrijft iets in het logboek van het kruis. Als je nieuwsgierig bent wat ze heeft geschreven dan moet je de kleine moeite nemen om zelf te gaan kijken onder de datum 7 juli 2014.

Annelies stopt het logboek weer goed verpakt terug in het daartoe bestemde bakje.

Volgens Jorge kon het wel een geo-cache zijn...

De regenjassen gingen de hele dag aan en uit....

In de verte zien we in het Val d'Ossola de stad  Domodossola liggen waar wij j.l. zaterdag het centrum bekeken hebben.

                               Wat is hiet met de kleine Davide gebeurd?  "Die altijd vergezeld zal gaan van onze stappen"

Het is weer behoorlijk mistig geworden.  Zo mistig dat je voorgangers nauwelijks te zien zijn.

Rifugio Alpe il Laghetto heeft zowaar een webcam.

De rugzak van Jorge past nauwelijks door de deur.

Onze slaapplek. Met ons viertjes in één kamer met 6 (stapel)bedden.

Onze kleren hangen te drogen boven de kachel

In de verte zien we een gems (die in het Italiaans Camoscio genoemd worden) die hier veel voorkomen.

Het is even droog zodat we enkele foto's van de omgeving kunnen maken.

Vrienden voor het leven....

We hebben ons gedoucht en zijn in afwachting van het eten. We hebben een Duitse menukaart.

Er is een heel leger aan bediendes voor de "quattro escursionisti da Paesi Bassi". 

Ze hebben goed hun best gedaan want het eten was overheerlijk.

Annelies gaat onder begeleiding van een bezorgde bediende waterhalen voor bij het eten aan de drinkbak voor het vee.