Op
15-06-2018 vervolgde ik de GTA vanaf Terme di Valdieri. Omdat ook de
meeste rifugio's pas op 15 juni open gaan was ik in de meeste onderkomens de enigste gast.
Het
was heerlijk rustig op de GTA en ik heb nooit eerder zoveel wilde
dieren gezien. Zoals grote groepen gemzen en steenbokken waar ik
verrassend dicht bij kon komen voordat de prachtige beesten enige
reactie vertoonden. Er lag op meeste etappes nog heel veel sneeuw.
Een aantal zeer steile sneeuwvelden waren alleen met stijgijzers op
een veilige manier te overwinnen. Door nevel en laag hangende
bewolking zag ik pas op de etappe van Colla Melosa naar passo Gouta
(etappe 69 van de in totaal 71 etappes) voor het eerst duidelijk de
Middellandse Zee. Een kort moment van euforie, maar al snel kwam de
bewustwording dat er helaas ook aan de GTA een einde komt. Toen ik 2
dagen later Ventimiglia binnen liep was de teleurstelling nog groter.
Luidruchtig verkeerslawaai en wachten voor stoplichten voordat je mag
oversteken....weg met alle rust en vrijheid. Het meest gefascineerd
op de GTA heeft mij naast het meestal prachtige landschap vooral de
stilte. Niets is mooier dan in een prachtig landschap luisteren naar de stilte en je bewust worden dat je alleen nog
je eigen adem hoort. Laat het vooral stil blijven op de GTA. Al
genoeg grote alpengebieden zijn, door o.a. skiliften en mountainbike
routes, voorgoed opgeofferd aan de luidruchtige massale toeristenindustrie.
Met een duik in de Middellandse Zee sluit ik voor mij het hoofdstuk
Grande Traversata delle Alpi af. Het was een onvergetelijk mooi
wandelavontuur.
Rest
nog mijn hartelijke dank aan:
Mijn
lieve echtgenote Anny, die vanaf het thuisfront mijn steun en
toeverlaat was.
Mijn
medewandelaars tot Santuario di Oropa: Annelies, Jorge, Jan en
Karien.
Miek
en Bert voor de Taxiservice.
Al
die aardige behulpzame en soms zeer unieke mensen die ik onderweg ben
tegengekomen.
En
last but not least dank aan mijn twee oude knieën die ondanks wat
tegenstribbelen het uiteindelijk toch tot Ventimiglia hebben vol
gehouden.
De onderstaande "wandelaar" staat voor mij symbool voor alle behulpzame en vooral unieke mensen die ik onderweg tegenkwam.
De onderstaande "wandelaar" staat voor mij symbool voor alle behulpzame en vooral unieke mensen die ik onderweg tegenkwam.
Op de etappe van Rifugio Garelli naar Upega kwam hij plotseling als een soort "marsmannetje" uit een wolk te voorschijn. Even dacht ik dat ik droomde.... Het "marsmannetje" wilde alleen maar op de foto en gefilmd worden met zijn vermomming. Hij gaf mij een zeer bruikbare tip hoe ik mijn route het beste kon vervolgen en verdween vervolgens al zingend "Free is the world" aan de horizon richting Rifugio Garelli. Met enige verbazing vervolgde ik mijn weg naar Upega en kwam later op de dag alleen nog twee "normale" wandelaars tegen. Maar wat is normaal op deze rare wereld?
De video van het "marsmannetje" laat nog even op zich wachten. Ik ben momenteel nog bezig met het monteren van de videobeelden van de GTA-etappes uit 2017 en pas daarna komen de etappes van 2018 aan de beurt. Wie interesse heeft in deze video's moet over enkele maanden nog maar eens terugkomen op deze website.
