Dindsdag, 8 juli 2014
Van Rifugio Alpe
Laghetto (2039 m) via de Passo della Preia (2327 m) naar Rifugio Citta di Novara
op Alpe Cheggio (1474 m).
Vandaag vroeg uit de veren. We verlaten onze gastvrije
uitbaters en beginnen aan een voor ons zwaardere dag. Qua kilometers valt het wel
mee, maar wij moeten vandaag over de Passo della Preia op een hoogte van 2327
m. Het lopen gaat vaak moeizaam vanwege de extreem smalle looppaden met
soms angstvallige dieptes. En….. we komen bij de sneeuw, niet veel maar toch! Vergeleken met vorig jaar stelt dit dus niets
voor. Wat een natuurpracht, zoveel groen met veel bloemen o.a.
rode anemonen. We genieten en nemen op tijd een pauze om de innerlijke
mens te versterken. Wij steken zonder problemen enkele sneeuwveldjes over en
dan bereiken we de Passo della Preia. Hier is het ijzig koud, natte sneeuw valt
er en we trekken veel laagjes kleding aan. De handschoenen komen voor de dag en
dat is niet overbodig. Het natte weer bemoeilijkt het lopen en alles ziet er wat
triestig uit. We naderen een sneeuwveld waar we overheen moeten maar om er op
te komen daar hebben we nog een hele kluif aan. Zoekend naar een verstandige
oplossing besluiten we om al enkele meters tegen een steile glibberige wand op
te klimmen. Zo gezegd, maar niet zo snel gedaan. Het lange touw van Jan werd in
gebruik genomen waar Karien en Annelies mee naar boven getrokken zullen worden.
Jorge die op eigen kracht boven is gekomen zal het touw ergens vast proberen te
maken om zelf niet weg te glijden. Ernaast stroomde een waterval die al het
geluid weg nam van de commando’s die Jan gaf. Je raad het al…… missie mislukt!
Met veel duwwerk van Jan en inspanning van de dames lukte het uiteindelijk om
zonder gebruik van het touw boven te komen. Karien en Annelies zaten door deze
“ operatie” helemaal onder de modder! Nadat bij Karien de schrik uit de benen
was verdwenen vervolgde we weer ons pad. De regen zorgde dat we steeds natter
werden en langzaamaan kwam er in onze schoenen water te staan ondanks onze
gamaschen. Met lopen geen fijn gevoel
dat “geplop” en goed om blaren te krijgen. Maar we “schravelen” verder en komen
bij het hele mooie (turquoise) meer Lago Alpe dei
Cavalli. We dalen naar beneden en om 18:30 u komen we aan bij onze
Rifugio Alpe Laghetto. We werden ontvangen met de woorden “wat zijn jullie
laat”. Heel veel kranten werden er gebruikt om in onze natte schoenen te duwen om
ze te drogen. We slapen vandaag gescheiden, er is voldoende plek. Lekker warm
douchen en dan eten, klaargemaakt door de Italiaan die gelukkig redelijk goed
Engels sprak. Onze binnenzolen hebben Karien en Annelies al stampend en dansend
droog proberen te krijgen. De arm van Karien werd wederom gekoeld maar ditmaal
in de drinkbak van de hond die buiten aan de deur stond! De volgende morgen toen wij
opstonden scheen de zon al en werd alles nog voor het ontbijt buiten gezet om
het nog te laten drogen (wat niet lukte)!
Je kunt op onderstaande foto een beetje zien dat we flink
oponthoud hadden met dit sneeuwveld. De randen waren ongeveer twee tot drie
meter hoog. Daar kwamen we niet overheen. Dus moesten wij via de linkerkant
halverwege het ijs en dan schuin naar rechts oversteken over het ijs.
De smaragd groene kleur van het Lago Alpe dei Cavalli is
natuurgetrouw.
Uiteindelijk hebben we Alpe Cheggio en Rufugio Citta di Novara bereikt. Een beetje laat
maar ruimschoots voor het donker. De uitbater was een beetje bezorgd…..dat we zo laat waren.
Na de inspanning van deze dag moet Karien haar elleboog
koelen. Ze gebruikt de drinkbak van de
hond.
Karien en Annelies dansen de binnenzolen van hun schoenen droog.
Als er nog een gast is die de krant wil lezen is hij te laat. Die werd gebruikt om de schoenen van binnen te drogen.
De schoenen bleken ’s morgens niet droog te zijn. De kachel werd na het eten
uitgezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten