Van Noasca (1058 m) naar Ceresole Reale (1494 m)
Door spookdorpen
Na het ontbijt in Albergo Gran Paradiso maakt een Duitse toerist, als tegenprerstatie dat ik van hem een foto maak, een foto van mij bij het monument voor de gevallen slachtoffers uit wereldoorlog 1 en 2. Tot in de verste uithoeken van de ItaliaanseAlpen zijn destijds slachtoffers gevallen en kom je monumenten tegen die herinneren aan deze gruwelijke tijden. Om even na 8:00 uur verlaat ik Noasca (1058 m) en gaat het met zicht op een mooie waterval omhoog naar het zo goed als verlaten dorp Varda (1511 m). Een van de ca. 20 huizen lijkt nog bewoond of bewoonbaar. Het dak is gerepareerd en er staan geraniums op de trap naar de voordeur. Die geraniums zijn overigens geen garantie dat een huis nog bewoond is want even later zie ik een totaal ingevallen huis waarvan niet veel meer over is dan een hoop puin waarop ook bakken met geraniums staan. Ondanks de geraniums is het een triest beeld. Maar het wordt nog triester want er volgen nog een aantal spookdorpen waar helemaal niemand meer woont. In het dorp Maison struin ik een beetje tussen en in de verlaten huizen. In sommige huizen hangen nog gordijnen achter de ramen en lijken de bewoners ieder moment te kunnen terugkeren. Maar dat is maar schijn, het dorp is al vele jaren totaal verlaten en het is er akelig stil. Wat mij in het dorp Varda al opviel en nu ook in Maison is het feit dat er nieuwe straatverlichting is aangelegd en dat die ook nog aan is. Waarom leg je straatverlichting aan in een dorp waar niemand woont. Waarschijnlijk hebben ze Europese subsidie gekregen. Maar waarom die straatverlichting dan ook overdag moet branden kan ik niet verzinnen. Als ik verder loop kom ik langs de oude dorpsschool. Als ik door het raam naar binnen kijk zie ik dat het klaslokaal nog volledig is ingericht met een ouderwets schoolbord en banken. Ik zie dat de deur nieuw is en er zit ook een modern cilinderslot in. Ik verwacht dat de deur gesloten is. Toch probeer ik de deur te open en tegen de verwachting in gaat ze openen en loop ik naar binnen. Maar ver kom ik niet want amper over de drempel staat er plotseling een deftig geklede mevrouw die stevige wandelschoenen aan heeft voor me. Ze wappert heftig met een stapel papieren en roept dat de school gesloten is. Ik zeg dat de deur open was. Nee, nee de school is gesloten want ze is bezig met een inventarisatie en ze wappert gewichtig met haar papieren dat ik weer naar buiten moet. Ik vraag of ik, nu ik toch binnen ben, een foto mag maken. Nou ja, snel een foto dat mag en ze herhaalt dat de school gesloten is en ze moet direct verder met de belangrijke inventarisatie. Als ik naar het midden van het klaslokaal loop en met mijn videocamera begin te filmen wordt de mevrouw nog geïrriteerder dan ze al was. Als ik dan ook nog met mijn camera richting de mevrouw zwenk en ze moet rennen om niet in beeld te komen wordt ze helemaal hysterisch. Ik moet onmiddellijk naar buiten en als ik dan bij de deur ook nog per vergissing haar wandelstokken pak is de maat helemaal vol. Ze rukt de wandelstokken uit mijn handen en terwijl ze roept dat die van haar zijn duwt ze mij naar buiten en gooit de deur achter mij dicht. In het volgende spookdorp Cappelle is gelukkig niemand bezig met een inventarisatie en kan ik overal rustig op mijn gemak kijken en filmen. Ook in Capelle is nieuwe straatverlichting aangebracht en natuurlijk brandt ze ook. Door het struinen door de spookdorpen is het al 13:30 uur en ik moet nog over de pas Prà del Cres (2002 m) en daarna afdalen naar Ceresole Reale (1494 m) aan het gelijknamige Lago di Ceresole Reale. Om 17:30 ben ik in Ceresole Reale waar ik overnacht in Albergo Aquila Alpina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten