Donderdag, 28 juli 2016
Op de klok in de eetzaal is het inmiddels 7:25 en de eigenaresse komt binnen om te vragen of we thee of koffie willen. In een mum van tijd dekt ze de tafel met verschillende soorten kaas en vlees. Veel Italiaanse zoetigheden, yoghurt met muesli en fruit. Het ontbreekt ons aan niets en om exact 7:30 , volgens de klok in de eetzaal, kunnen Uwe en ik aan het ontbijt beginnen.
Een minuut later komt het Zwitserse gezin de eetzaal binnen en ze verontschuldigen zich bij de eigenaresse dat ze veel te laat zijn omdat ze de wekker niet gehoord hebben. De eigenaresse wijst naar de klok aan de muur en zegt, het is net half acht dat hadden we toch afgesproken. De Zwitserse man kijkt met gefronste wenkbrauwen op zijn dure Zwitserse Breitling horloge en zegt tegen zijn vrouw, ik moet na de vakantie terug met mijn horloge want het loopt ineens meer dan een half uur voor. Uwe en ik geven elkaar een knipoog en zeggen tegen de Zwitser dat hij beter voor 5 Euro een horloge uit China had kunnen kopen.
Vanuit de Tuin van Agriturismo Belvedere heb je een mooi uitzicht in het mij niet onbekende Aostadal. In september 2015 zijn Anny en ik vanaf de grote sint Bernhard pas over de Via Francenica naar Vercelli in de Po-vlakte gelopen. Ik neem afscheid van de Zwitsers, die het zo goed bij Agriturismo Belvedere bevalt dat ze nog een dag blijven. Voor Uwe is het de laatste dag van zijn GTA-avontuur. Hij loopt naar Quincinetto en zal daar de bus nemen naar het station in Pont S. Martin. Volgens Uwe bezoekt hij ons een keer in Viggiona met de motor. Kunnen we dan samen gaan eten bij Usignolo. Het is een lange afdaling naar Quincinetto. Tot het gehucht Sengie gaat het door bosgebieden over een mooie oude mulattiera naar beneden. Regelmatig heb ik mooie uitzichten in het Aostadal waar de rivier de Dora Baltea als een zilveren lint doorheen stroomt. In Sengie kom ik de eerste druiven en olijven tegen en zelfs een aantal bananenbomen. In Torredaniele zie ik de eerste borden en markeringen van de Via Francigena. Een feest van herkenning. De GTA gaat zelfs 200 meter over de Via Francigena om daarna rechtsaf te buigen naar de brug over de Dora Baltea richting Quincinetto. Quincinetto is met 295 meter het laagste punt van de hele GTA, natuurlijk afgezien van het eindpunt aan de Middellandse Zee. De grote barokke kerk van Quincinetto staat in de steigers, maar is wel open zodat ik ze wel van binnen kan bewonderen. In de mooi verzorgde B&B Casa Val ben ik de enige gast. Signora Aurora van de B&B is de hartelijkheid zelve en verwend mij met bier, gebak en pruimen uit de eigen tuin.
Van Trovinasse, Agriturismo Belvedere (1453 m) naar Quincinetto (295 m)
Gelijk met de Duitser Uwe loop ik om 7:35 het ontbijt zaaltje binnen. Er is een tafel gedekt voor 5 personen. Veel meer dan wat porselein en bestek is op de tagel echter niet te bespeuren. Uwe en ik kijken elkaar vragend aan. Gisteravond hadden we met de eigenaresse toch afgesproken dat we om 7:30 zouden ontbijten. Dan zie ik dat het op de klok in het eetzaaltje pas 7:10 is. Uwe en ik kijken allebei op onze telefoon en het is inmiddels toch echt 7:40. We gaan aan tafel zitten en wachten rustig af. Uwe vertelt mij dat hij de GTA alleen loopt omdat zijn vrouw niet van wandelen houdt. Maar hij is in het voorjaar wel een week samen met zijn vrouw op vakantie geweest aan het Lago Maggiore in het plaatsje Cannero. Ze hebben toen een aantal keren voortreffelijk gegeten in een restaurantje in een bergdorpje boven Cannero. Als ik Uwe vraag naar de naam van her restaurant zegt hij dat hij de naam niet meer weet maar dat het restaurant een vogel in het logo had. Als ik tegen Uwe zeg dat het Restaurant Usignolo (de nachtigaal) heet en in het plaatsje Viggiona ligt kijkt hij mij vol ongeloof aan hoe ik dat nu kan weten. En als ik hem ook nog vertel dat 200 meter voor Usignolo rechts van de weg in de bocht Ristorante Luna ligt valt Uwe zowat helemaal van zijn stoel.Op de klok in de eetzaal is het inmiddels 7:25 en de eigenaresse komt binnen om te vragen of we thee of koffie willen. In een mum van tijd dekt ze de tafel met verschillende soorten kaas en vlees. Veel Italiaanse zoetigheden, yoghurt met muesli en fruit. Het ontbreekt ons aan niets en om exact 7:30 , volgens de klok in de eetzaal, kunnen Uwe en ik aan het ontbijt beginnen.
Een minuut later komt het Zwitserse gezin de eetzaal binnen en ze verontschuldigen zich bij de eigenaresse dat ze veel te laat zijn omdat ze de wekker niet gehoord hebben. De eigenaresse wijst naar de klok aan de muur en zegt, het is net half acht dat hadden we toch afgesproken. De Zwitserse man kijkt met gefronste wenkbrauwen op zijn dure Zwitserse Breitling horloge en zegt tegen zijn vrouw, ik moet na de vakantie terug met mijn horloge want het loopt ineens meer dan een half uur voor. Uwe en ik geven elkaar een knipoog en zeggen tegen de Zwitser dat hij beter voor 5 Euro een horloge uit China had kunnen kopen.
Vanuit de Tuin van Agriturismo Belvedere heb je een mooi uitzicht in het mij niet onbekende Aostadal. In september 2015 zijn Anny en ik vanaf de grote sint Bernhard pas over de Via Francenica naar Vercelli in de Po-vlakte gelopen. Ik neem afscheid van de Zwitsers, die het zo goed bij Agriturismo Belvedere bevalt dat ze nog een dag blijven. Voor Uwe is het de laatste dag van zijn GTA-avontuur. Hij loopt naar Quincinetto en zal daar de bus nemen naar het station in Pont S. Martin. Volgens Uwe bezoekt hij ons een keer in Viggiona met de motor. Kunnen we dan samen gaan eten bij Usignolo. Het is een lange afdaling naar Quincinetto. Tot het gehucht Sengie gaat het door bosgebieden over een mooie oude mulattiera naar beneden. Regelmatig heb ik mooie uitzichten in het Aostadal waar de rivier de Dora Baltea als een zilveren lint doorheen stroomt. In Sengie kom ik de eerste druiven en olijven tegen en zelfs een aantal bananenbomen. In Torredaniele zie ik de eerste borden en markeringen van de Via Francigena. Een feest van herkenning. De GTA gaat zelfs 200 meter over de Via Francigena om daarna rechtsaf te buigen naar de brug over de Dora Baltea richting Quincinetto. Quincinetto is met 295 meter het laagste punt van de hele GTA, natuurlijk afgezien van het eindpunt aan de Middellandse Zee. De grote barokke kerk van Quincinetto staat in de steigers, maar is wel open zodat ik ze wel van binnen kan bewonderen. In de mooi verzorgde B&B Casa Val ben ik de enige gast. Signora Aurora van de B&B is de hartelijkheid zelve en verwend mij met bier, gebak en pruimen uit de eigen tuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten