Van Rima (1416 m) via de Colle del Mud (2324 m) naar Rifugio Pastore (1575 m).
Vroeg uit de veren! Ontbijten in het
kleine restaurantje Grillo Brillo, inpakken en daar gaan we weer. Het
hoogte profiel van de etappe Rima - Pedemonte is bijna een blauwdruk
van de etappe van gisteren. Dus….goed te doen!!! Om 13.00 u
bereiken we de top van de Colle del Mud (2324 m) en kijken we in
een diep dal. En ja, sneeuw ligt er boven ook nog! Hier hebben we
geen zicht op de Monte Rosa omdat deze verborgen blijft achter de
voor ons liggende Corno Mud (2802 m). De laatste 1,5 uur van de klim
merkte ik door het hoogteverschil dat het me meer moeite kostte om te
verplaatsen. Gevoelsmatig leek het of ik "elastiek in de benen
had. Rustig aan, en veel drinken. We drinken alleen nog maar water
uit de bergen, iets anders is er niet! We vervolgen de steile
afdaling in het Valsesia naar het gehucht Pedemonte (1246). Een
afdaling waar ik wel van hou, (sjravele)! Veel rotsachtige paadjes
met hindernissen. Onderweg bij een grote betonnen drinkbak even een
“wellness” momentje genomen. Heerlijk met de voeten in het
ijskoude water, verfrissend!! Het laatste stuk je (2 km) vanaf
Pedemonte gaat heel geleidelijk. Pedemonte is de oudste
Walsernederzetting in het Valsesia. Het bestaat een uit een met
fraaie Fresco’s versiert klein kerkje en daaromheen uit hout
gebouwde typische Walser boerderijen. In de waterbak zat een plastic
zak met daarin twee pakken pudding en een dikke steen om het onder
water te houden. Er waarschijnlijk in gelegd om het koel te houden
door een . Later komen we deze boer tegen met een grote kudde
rinkelende koeien die ons het pad versperde. Tja…en dan zit er
niets anders op dan hopen dat de koeien plaats maken om ons door te
laten. Er is maar een smal weggetje, en ook nog eens vol stront! Om
16.00 u kwamen we beneden aan bij een eeuwenoude walserboerderij, die
nu in gebruik is als Albergo met de naam Montagna di Luce. Hier
hebben we genoten van een pilsje en koffie. Daar onze slaapplek aan
het eind van de Valsesia ligt, beginnen we weer aan een klim van
ongeveer 1,5 uur. Viel wel even tegen…maar….redding nabij! Er
stopte een alleraardigste knappe man met een pick-up die ons mee nam
naar boven. Leuk ritje met z'n allen in de laadbak. Het laatste
stukje tot aan onze Rifugio Pastore moesten we nog lopen. Hier zullen
we morgen ook blijven i.v.m. de ingelaste rustdag. We krijgen een
piepklein kamertje met 2 stapelbedden en een één persoonsbed. Mooie
plek, met o.a. de nabij gelegen Cascata dell’acqua bianca
(waterval), een kleine botanische tuin en uitzicht op de Monte Rosa.
Het is er een drukte van vanjewelste, er zijn een grote groep Japanse
en een groep Italiaanse kinderen die hier allemaal bivakkeren.
Enkele kinderen zijn ziek en houden de leiding en ons uit de slaap.
Het eten was goed en buiten toeven ook! Onze "man met pick-up"
was er later ook en werkte dus voor de organisatie. Hij helpt o.a.
bij de bevoorrading van de in omtrek gelegen Rifugio’s. Dat doen
ze o.a. met een helikopter waaronder de vracht aan een kabel hangt.
Mooi om dit van zo dichtbij te kunnen aanschouwen.
Annelies
Geen opmerkingen:
Een reactie posten